U ook?

Corona…zo lang…steeds weer…al die maatregelen, al die afstand…al dat gedoe… al dat ontwijken en iedereen die wist hoe het beter kon…hoe het had moeten gebeuren…waar de fouten lagen… 

Maar ….

zo was het niet. We hadden te maken met een vijand die we totaal niet kenden en probeerde hem op allerlei manieren te verslaan. En over een jaar of wat komen we er achter wat we beter hadden kunnen doen, en vooral wat we hadden moeten laten…

Maar…

vandaag zijn de maatregelen bijna allemaal los gelaten en mogen we weer ‘alles’!

En dan komt het… na zo lang afstand houden…na zolang thuiszitten… na zo lang op je eentje leven moeten we weer aan de bak. 

Gaan we naar een prachtige lezing over een man die veel tegenslag had.

Maar…..

vóór we daar waren stak er een duiveltje in ons op…zo van….zou ik wel gaan?

ben zolang niet in de avond weg geweest…wat een gedoe …vervoer regelen…en klopt de code nu… en hoe zat het ook alweer met betalen… en neem ik nu een corona risico of niet ?

Maar….

uiteindelijk kan je het niet maken om NIET te gaan. Dus kraai je alle kanten op hoe leuk de herwonnen vrijheid is en dat je ervan geniet…

Maar…..

aan dat genieten hangt ook een beetje angst en een groot stuk onwennigheid. 

En daar moet toch iets aan gedaan worden…

Dus stap ik de week erna in de bus. Mondkap op en rij een dorp of wat verder en dan weer heel tevreden terug…verrek ik kan het nog… en dat gedoe met de OV chipkaart ben ik ook nog niet vergeten! Het enige dat onbekend voorkomt is dat ik vaker moet overstappen en de maat van de bus die letterlijk is gekrompen in corona tijd!

Ik krijg nu moed. Een dag of wat later stap ik zónder mondkap AH binnen. Schrik me te pletter. Wat een volk! O ja…toeristen … crocusvakantie. Ik zet moedig door en kom er wat haastig weer uit.

Besluit dan naar de koffie corner van land van Bart te gaan. Ik woon daar vlak bij. Eens kijken hoe het daar is. Lekker ontspannen naar spelende kindertjes kijken.

Nou dat kan je vergeten. De mensen walsen over je heen of er nooit corona is geweest en het is een geduw en getrek om wie wat wil en waar.

Ik besluit een ijsje te kopen dat kan je mee naar buiten nemen. Ik val op… ik wil een kinderijsje en iedereen neemt  driedubbel hoog met nog meer erop. Een vrouw naast me zegt: je kan wel betere krijgen…ik knik verstrooit en eenmaal buiten denk ik: wat moet ik met een ijsje met dit koude weer? Ik hang wat over mijn fiets en lik er sombertjes aan…

Maar…..

dan gaat de zon voor mij op , ik zie een hele troep lachende tieners aankomen …zo gek als een cent…en er achteraan opa en oma die het spul niet bij kunnen houden…en allemaal zijn ze zonder mondkap zodat je kunt zien dat het plezier eraf spat…en als de hele bende is gepasseerd stap ik stralend op mijn fiets.

Heerlijk o wat heerlijk…… en ik beslis dat ik ophou met twijfelen en gebruik ga maken van mijn vrijheid en niet zo’n beetje ook.

En dat wens ik u ook toe! 

Veel plezier!

Mieke van der Lely.