Tja…. daar ga je dan… je bent 82 en mag voor één keer mee naar de jaarlijkse middag voor 85 jaar en ouder… is dat even boffen! En wat meer is… ik ben hier het jonkie!

Dat kun je lang niet altijd zeggen dus stap ik met veel plezier in de auto van Nelleke en daar zit Alie Dubbelboer al in! Lang niet gezien en niks veranderd!

Even later nestelen we ons in de kleine kring van oude dames op het terras van Cobie Honning. We zitten met taart en thee uit te kijken over een prachtige tuin onder een klein zonnetje en we zijn dik tevreden.

Na wat gekwek vertrekken we naar binnen waar we ons in een hoek van de grote kamer laten neer zakken in lekkere banken en deftige stoelen.

Nelleke brengt sfeer en zingt voor ons wat we willen horen…maar gek is dat….we weten bijna niets… onze oude hoofden zitten vol met: O ja! Dat? Maar iets zinnigs komt er niet uit dus vult Nelleke het zelf maar in en dat gaat perfect.

Ondertussen heb ik wat zelfgemaakte wandkleden geshowd en vertel ik er het een en ander bij. Dat een en ander is soms heel persoonlijk en dat brengt saamhorigheid….een echte klik met elkaar.

We lachen en we snoepen, er valt een traantje en als het bijna afgelopen is komt Cobie nog met een paar werkstukken uit vroeger tijd. Er is een meters lange tekening bij, op rauhfaser behang…. Ja dat behang van vroeger! Heerlijk goedkoop!

 Je kon er van alles mee doen, op de muren plakken of er een werkstuk van maken en dat laatste deed Cobie dus.!

Toen alle heerlijkheden op waren, ons een schattig potje jam was uitgereikt, stapten we weer in de auto, en geloof het of niet…. Ik kreeg een bloemetje mee! En ik had niks gebakken, nee ik had niks georganiseerd, ik had geen vinger uitgestoken … ik had alleen maar een praatje gehouden!

Bent u ook dik over de tachtig? Heeft u ook zin in een middagje niksen? Probeer er dan volgend jaar bij te zijn! 

Wij komen ook!

Mieke van der Lely